Sarı Bir Sonbahar Denizinin Dalgalarına

kasımpatı kokulu yalnızlığı ile dokunuyordu
sarı bir sonbahar denizinin dalgalarına
gökkuşağın, buruşuk
berduş dalların; uyuşuk
olmasını diledi
aşkın, ilahi makamından

elaydı belaydı
bunu yanı sıra
ne çok severdi
sevmelerin kadınıydı
lakin aşk geçişlerinde
takvimde rastladığım en beceriksiz mevsimdi


nedenler, sebeplerin işgalinde sızlarken
cennete koşan meleklerin
saçlarına dokunan kelebeklerin
kırık bir kanat sızısıydı
o kutsal kitapların bereketiyle
otuz bir dağda ot bitirendi
denizlerin kapanan ,kum tanesi
beyazın en pürüzsüz hali
kökünü arayan gülün
toprak müjdecisi
yağmur sonrası çocukların ıslak küçük eli
o benim varlık sebebimim tek müjdecisi


sevgili inci ablamdı

sevgiliydi


sarı bir sonbahar denizinin dalgalarına
sordum
kadim kadın
adını
daha baharsın
dön dalına
çiçeklerle bezen dedi


öylece kala kaldı gözlerim
ebedi seyahatine yolladığımız
istiridyenin içinde
yine göremedim seni


ey mavi
sahi nesi var ölümün

gidenler neden hiç dönmüyorlar geri