Sarı Gülüşlerimin Mor Işıklı Meyhanesi...(1)

// Sarı gülüşlerimin mor ışıklı meyhanesinde rastladım bir çift göze...//




Akşamüstü uğradım Veysel'in yerine,
İçeride efkâr tavan yapmış
Her köşede yalnızlığa kaldırılan kadehler
Sahte gülüşlerin yankılandığı boş gözler
Ve birde acı acı hazırlanmış mezeler...




Masamda bir duble rakı dilimde yalnızlık şarkıları
Gözlerim kapalı geleceği düşlerken
Bir yandan da ümitlerimle kadeh tokuşturuyordum...
İşte o an açtım gözleri ve karşımda bir çift serçe ürkekliği belirdi...
Yüreğimin orta yerine bir hançer saplandı ki sorma usta
Yerinden çıkacak sandım kalbim...
İşte o an dünya siliniverdi
Acılar rafta yerini aldı
Şimdi dedim kendime şimdi bela olsa kaç yazar aşk
Bela olsa ne fayda !!!




Uzunca bakıverdim ürkek gözlerine
İçtim içtikçe derine çektim nefesimi
Kayboldu derinliğinde gözlerimin
İçim titredi sonra,
Yavaşça adın nedir? Dedim...
Sokuldu yanıma bir ceylan edasıyla
Naz dedi... Ahu naz...
Ahu bir çöl ahusu
Naz nazenin işvesinde bir ceylan...
İşte o an kopardım dizginlerini kalbimin
Yeni bir sevda araladı beynimi
Gözleri bir ahuydu ışık sızdı içeri
Her zerrede kendimden alan bir zeytin tanesiydi...




Hikâyeyi yazmaya başladı kader...
Bir oyun daha oynamalıydı Şahin'e
Şahin bakışlı yiğit sokak şairine...




Hikâye henüz başlamamıştı daha
Günler geçti âşık oldu şahin ahusuna nazına
Nerden bilirdi ne geçmiş sığdırmış gencecik yaşına Ahu naz
Ama öğrenecekti ve acısıyla bir kez daha yüzleşecekti şair...
Belki bir yaşam olacaktı acısıyla
Şiirlerine yoldaş...
Ya da o yaşam sürükleyecekti hikâyesine bilmeden...
Acı umudu
Umut belayı
Belada aşkı kovalayacaktı kim bilir kim bilebilir...





Devamı gelecek...