Sarı Gülüşlerimin Mor Işıklı Meyhanesi...(2)

Şahin pek uğrar olmuştu meyhaneye
Ahu her gördüğünde onu konuşamazdı
Dili tutulur öylece bakardı kaybolurdu gözlerinde...





Bir gün karar verdi şahin konuşmalıydı ahu nazıyla...
Ötesi yoktu böyle olmayacaktı usta !!!
Daha kaç zaman konuşmadan bakarım ürkek gözlerine
Yorgunum aşktan belki de aşksızlıktan...
Sonra masasına davet etti ahusunu,
İçi cız etti o anda sanki mangal gibi yüreği
Parça parça eridi ahunun ürkekliğinde...
Belliydi diye düşündü çok acı çekmişti belliydi...
Anlat dedi ben dinlerim sabaha kadar...
Ahu bu anı beklercesine döküldü savunmasız biçare
Anlatmaya başladı garip hikâyesini...





Adım Gülcan aslında dedi...
Güldüm candım baba ocağında...
Dallarım kırıldı kapıldım bir soysuzun ardına
Düştüm yalan sevdanın ocağına şimdi alevinde yanıyorum...
Sus dedi Şahin konuşma daha fazla...
Zaten susmuştu Gülcan hep susmuştu...
Gözleri konuşmaya başladı daha sonra...






Karşılıksız sevmişti şahin çıkarsız belada olsa sonunda sevmişti işte...
Uzattı elini ya tut gel benimle ya da,
Dedi ve sustu yine...
Ahu ne yapacağını bilemeden uzunca baktı ve kalktı masadan
O an saplasan bıçağı Şahine bir damla kan gelmezdi artık...
Yudumladı rakısını ve bir ahhh çekti ki umudu kırılmıştı artık...
Dışarıya çıktı ay ışığına dalmışken bir el uzandı omzuna
Çevirdi başını ahuyla karşı karşıya...
Al dedi uzattı elini bir kerede senden gelsin dert
Alıştım üzülmem artık dedi...
Artık iş dönülmez boyut almıştı artık ölümde olsa sonunda şahin mutluydu...






Öyle bir acı vardı ki sonunda ne fayda...
Tercümansız olunca yürek dil ahh etse de boş...
Yarın ne getirecekti bilinmez ama
Hangi aşk mutlu bitmiş sorarım size?
Ya da hangi aşk mutluluğu seçmiş acımasız hayatta?




Şimdi kalem şairin elinde
Ya mutlu bitecekti
Ya da alevlere itecekti...
Kim bilir destan mı olacaktı sonu
Belki de hüsran...




Devamı gelecek...