Sarı'nın Şiiri

Sonbahar ince bir sızı ile kavuşur
Kanayan şehrime
Sonbahar, sonu gelmeyen bir türkü ezgisinde
Söylenir durur.
Sarının yüzüne dönüşmesinde,
Tüm yansımaların inadına
Çıplak bir gerçeksin
Ve bazen acıtan
Ve bazen sancıtan.

Yürü merdivenlerini cehennemin
Sür günahlarını sarının iklimine
Biliyorum bir yer var ta şuramda
Sonbaharı bölüşmek için
Solgun imtiyazsız akşamlardan ayırdığım
Biliyorsun sarıdır ruhundaki çocuk
Sarıdır sorgularken yüreğimi
Verdiğin cezalar.

Sustukça sararıyor dilimdeki kurşun bukağı
Duvarlar gibi acımasız
Ve serin duvarlar gibi yani
En aşağılık iklimlerden kopararak kokunu
Sen sarının toprak tenli çocuğu
Uzaklaştık yokluğuna memleket dediğim sevgili
Sarı sarı özlüyorum seni
Yasaklı kavuşmaların
Ölümün rengini aksedişinde...