Şarkısızlığa İsyan

şarkısızlığa isyan uykumsun
tatlı mı tatlı yalnızlık öyküm
yağmurlu mu yağmurlu
bir sonbahar sabahının
öğlene bir an evvel ulaşmak isteği...

korkularıma dışarıyı yasaklayan
şarkısızlığa isyan ufkum
seyreylerim sokak sokak bestelenişini
hayallerimde üstümü örter
dünyaya doğuş amacın...

aşk dolu yıllarımı sensiz geçirdim
eyvah ki yaşadığımı zannederek
yağmur gözyaşlarımı gizlemiyor bugün
çünkü aklımda sen varsın
havayı soluyuşumda çıkıp gelişin
kar gibi yağışın sokaklarıma
caddelerde senin kalabalığın
sırtları terli çocuklar seviyorum
sana koştuğumu anımsıyorum
kafamı nereye çevirsem gidişin...


ilk akşam kuşları dönüyor başımda
yokluğunu unutmadığımı anımsıyorum
gömülüyorum sararmış yapraklar gibi
seni sevdiğim için mecbur olduğum
kendi güzüme...

birleşseydi göz kırpışlarımızın aşka ahengi
hiçbir kent çocukluğuna dönememeye ağlamazdı
içinde oluştuğumuz bu yoksul uçurum
ölmeyi istemenin masumluğunu öne sürerek
serin bir rüzgarla almazdı ömrümüzü
gece şarkılarının sararmış yoksulluğunda...