Sarmaşık

Sonbaharın sessizliğinde birlikte susuyoruz

Kulaklarımız çınlıyor başkaldırışlardan

Ölümünü izliyorum günden güne, üşüyoruz

Yeşil denizlere gitmek istiyor her an

Bilmem nasıl ilk günki gibi sevişiyoruz

Eylülün ortasında sarmaş dolaş oluyoruz

Bir ağacı kurutuyor sarmaşık, kimseler uyanmadan

Arkamıza bakmadan, hiç hesap sormadan

Yalnızca ilkbaharı bekliyoruz

Giden gemilere el sallamadan

Mesafeler büyüyor, kayboluyoruz

Gün yüzüne çıkmıyor yaradan

Sığınacak liman bulamıyoruz,

Birbirimize sarılmadan.



Acılarımız hep bir beden büyük geliyor

Oldum olası, 'seneyede kullanıyoruz'

Nasır tutuyor karmaşıklığımız

Takip ediliyoruz anlaşılan,

Saklambaçlarda hep ben sayıyorum

Korkuyorum döndüğümde yok olmasından

Nasıl bir sevda bu, nasıl bir heyecan

İnce belli tasvirlere soyunmadan

Kırılıyoruz,

Ölünce tek muhtaç olduğumuz diğer ?can'.