Sarmaşık Gülüm 2

her sabah yokluğuna asılıyorum
gözbebeklerim yaslı
toprak kokusu yorgun halde dolan gözyaşım

sarmaşık güllerime bakarak
ve her sabahın ayazında...

güneşin ilk ışınlarıyla doluyorum
her gün yeniden sen yoksun bakışınla

ruhumun mavili rengine ayrılmayan ruhumla
düşümle uyanırım darağacı bir idam sehpası
gözlerin pak gülüşünle seni b/ekliyorum
cennetine rüya olan yere sevinç gözyaşım

yoncalı bahçe kokusuyla doluyorum
dilek ağacına asılan dualar ikimizin adına
gözlerim pak mavili
umutlar dolaşıyor ömrümün son çeyreğine

gülüşüne kayan yıldızlar kadar sönük
umutlar dağılsa seni görüyor g/özüm
sarmaşık gülün güneşe bakan umudu
ve bakıyorum içimde doğan güneşinle...

o sabah uyanışımla
güneşin doğuşuyla sen görünürsün
ben sensız sabahların ilk ışıklarıyle
ve ben kayboluyorum seninle sonsuzluğuna..

yürek sularına bir bakış bir gülüş doğurur
seni rojda ışınlarıyla kucaklıyorum
umutlarına yoldaş
düşümün dar ağacı oluyorsun
umut yolcularına son sevda yemini tutkusuyla
gülüşüme kayan yıldızlar kadar mutluluk şarkısı çal....

uyandığımda sabahımın erken ayazında
bakıyorum aydınlığın var ruhumla karışmış
ve sonra düşüyorum güneşinle doluyorum

yokluğunla kaldıkça alışamadım
tutkularım karmaşık saçlarına düşen yıldızlar
ve ömrüme adayan gülüşlerinle dolup taşıyorum

her günüm mavili bir gözün hasretiyle
yürüdüm gecesi gündüzü yok
mavili umutlara doğru

11*11*14*