Sarmaşık Ve Şiir

.../Özler,sözler,kökler üçlemesinden

Zaman akarken hayata ayak uydurmak yabancılaşmak ne de kolay.
Nedendir bilmem kendini anlatmak zorlaşınca
hayatın kıyısından tutunmak adına
bir arayış başlar içimizde.
Puzzle'ın eksik parçalarını aramak gibi...
Tutunacak bir dal bulamayan insan
etrafını saran o zehirli sarmaşıkla
yaşar durur farkında olmadan.
Sarmaşık yaşamak için kökünden, köküne ulaşır,
hayat damarlarını emer ,kurutur.
Biri hayatta kalacaktır.
Ya sarmaşık ya da insan

Yalnızlık en sevdiği ,vazgeçilmezi ...
Önce yalnızlığı koyar yolumuza.
Ayağımız takılıp düştüğümüz anda sızar içimize yalnızlık.
Onunla besler bizi fark etmeyiz.
Bir bakmışınız rakı sofrasında
yalnızlığa kadeh kaldırmaya başlamışız.
Kimi zaman sigara dumanında tüttürürüz
ardımızda kalanları, umutsuz yarınları.
Araba camından attığımız izmariti tekerimiz ezince
hıncımızı alırız insanlıktan,
Tümünü çalıp ta bize yarımı bırakanlardan.

Öyle zehirlidir ki, eşimize çocuğumuza ,
elinizin dilinizin yettiklerine, öfke kusturur .
İşte bu zamanlarda bir imdat çıkışı
kapı arasından inceden bir ışıkla düşer içimize.
Ya resim ,müzik yada şiir olur seslenir bize.
Kalem hareket ettikçe ,sözler dinmedikçe
o sarmaşık beslenemez, bırakır köklerinizi.
Yaşamla ölüm arası dediğimiz yerde vuslata erenlere
isyanın sessiz çığlığıdır kalem
Memnuniyetin alkışı...
Aslında kalemin kelama aşkı .

Hayat'a Hay sıfatıyla bağlanmak,
İçimizde ki beni çıkarabildiğimiz kadar sevdiklerimize
Her notada mısrada hayallerimizi anlatmak,
Bir dua bir yakarış...
Dudaklardan sineye düşen ince bir tebessüm ,
bazen de gözyaşı.
İçsel bir tını.
Sustuğunu zannettiğiniz de
yeniden yeşeren filizlerin meyve olma hasreti.
Kapınızın altından odanıza sızan ayak sesleri.
''Yalnız değilim'' diyenlerin ortak nefesi.
Alıp verdiğimiz her nefeste başka diyarların ,
başka yüreklerin özlemi dolar ciğerlerinize.
Aynaya baktığınızda gördükleriniz
en az sizi ,
en çok başkalarını anlatır .

Uzaklarda bir anne ağlasa, haykırışları içinize dolar.
Yada, hiç günahsız bir çocuğun
açlık gözyaşı olur damlarsınız mısralara.
Bir dilenci gibi sevgiye ilgiye değer verilmeye muhtaç olanı..
Kış gününde tüylerini kabartarak bankın altına kıvrılan
yavru kedinin üzerine yorgan olur örtersiniz duygularınızı.
Yetim kız çocuğunun saçlarını okşar mısralarınız
Dua olur yükselir Arş'a kadar.
En yüceden istersiniz adaleti.
Terazi bozuktur,
kör bıçaklar acıtır teninizi.

Kızgın çöllerde tefekkürün adı
Asiye olursunuz beklersiniz merhameti
Yusufun atıldığı kör kuyuda ona yoldaş ,
Züleyha'nın yari
Çölde deniz ,sahrada su olur içersiniz
Kana kana Mevla sevgisini
Yunus olur, çıplak ayak gezersiniz hasreti
Yusuf olur giyersiniz ateşten gömleği
Her dilde sevda yazar
Her yürekten damla olursunuz
Düşersiniz satırlara.

Çocukluk özlemi eklenir kimi zaman satırlara.
Çocuk kalıp hayata kahkahalarla tutunmak gibi.
Yalın ayak boya sandığıyla gezen bir çocuk olur
izlersiniz hızla akıp gidenleri.
Belki de bir kuş olup sevdiğinizin omzuna konarsınız.
En çokta martı kanatları taşır sizi.
İstanbul dolar ciğerlerinize.
Sakarya Çanakkale gezer ,şahlanır içinizde.
El açar yakarırsınız
kutlu doğumda,Ay'la birlikte.
Hilal gibi doğan yârin sinesi düşer gölgenizin üstüne.
Başınızı kaldırıp gördükleriniz
keskin bıçak olur
kırar kaleminizi.

Özlemeyi sevmek,
uzaklara kör düğüm olmuş yüreğinizle
Hece hece ,mısra mısra beklemek.
Türkü türkü dolaşmaktır şiir..
Özlemlerinizi bir güvercin taşır uzaklara
Öyle bir zaman olur ki savaşın ortasında,
bir çocuğun şakağındaki namluya
göğsünüzü siper edersiniz.

Ve...
Söz yaşı biter gözyaşı damlar satırlara.

Anne olur kokarsınız masum bir çocuğun avuçlarında.
Gözlerinde bir parça ışıltı bir tutam gülümseme..
Ayak ucuna dayanan dizlerinizi dayanır yüreğine,
noktası olmayan bu yolculukta virgül koyarsınız yarınlarına.
Gökyüzünden saçlarına bir yıldız takar,
ayı seyre dalarsınız çocukluğunuzla



Bir hikaye olursunuz ,
bir masal kahramanı.
Minik bedeni yavaş yavaş tükenen o küçük kızın tenine
Rapunzeli kıskandıran saçlar ekersiniz sözlerinizle .
Sonra bakarsınız annesinin gözlerine...
Söz biter.İçiniz ,ciğeriniz öyle yanar ki...
Gözyaşı söndürür yüreğinizde ki ateşi.
Siz yazarsınız kalem ıslanır, kağıt tükenir.
Zaman acımadan akar gider
Siz hala o sarmaşığı temizlersiniz

İşte!
Hayat yolunda yazılan mısralar kurutur
zehirli sarmaşığı.
En az ben, en çok başkası olabildiğimiz kadar insan oluruz.
İnsan olmak ,insan kalabilmek adına

Tutun bir çocuğun hayallerinden
O sizi doğru yola götürecektir