Saudade

Bir sis perdesine olan korkularım

Yüzüme vurmasıyla başladı güneş demetlerinin

Göz kapaklarımın düştüğü yerlerden

Bir avuç özlem topladım kendim için

Biraz ıslak ve belki de biraz koyu...  

Sokaklarda serin bir kavga var

Kaldırımlar lambalar kadar asi

Bacalardan tüten dumanlar

Bilmem neden bu kadar sıkılgan

Neden bu kadar dalgın...

Oysa dudaklarımda ülkeler kurdum

Bulutlar serdim  adımın üzerine

Bekledim...

Bekledim ceviz kabuğundaki kış güneşini

Meğerse yapraklar dökülmemiş daha

Özlemektenmiş bütün üşütmem...

Sonbaharın doğması için

İlla kızıl yapraklar mı sarmalı rüyalarımı

Şimşekler çakmadan

Sıvanmaz mıydı pas tutan duygularım

Böyle bırakıp böyle mi  gidecektim

Duyduğum tüm keşkeleri...

Özlemek...

Ay gibi derinden

Gece gibi içinden

Özlemek...

Özlemek bir çiy gibi çöker

Son yaprağımın üstüne

Saudade!

Bir yanım hep yanacak

Bir yanıp hep soğuyacak

Geçmişe takılıp duracaktım hep

Gözlerim, önümdeki ağları göremeyecek kadar loş!

Gözlerim, uğur böceklerini yoracak kadar sarhoş!

Oysa ben mutluydum

Mutluydum!

Kabusların sevmediği günlerde

Saudade!

Şimdilerde çekiyor seni içine nar bahçeleri

Hafiften bir de yağmur yağsa

Kim bilir neler yeşerir yanaklarımda

Güneş toz kapmasın dokunduğu anılardan

Duvarlara bırakmadan gölgemi

Bir çift güvercin kanatlarında

Çekmek istiyorum içime

Çocukluğumda unuttuğum sonbahar kokusunu...