Savaşçı

Üryan korkuların isimsiz yitik yüzüydü,
Kayıp kavgaların kim vurduya gittisi,
Bir hecede doğdu bin hece ile yaşadı,
Hibesinde yoktu kendi için tasası.

Gözleri görmez kördü savaşçı,
Bilekleri tutmaz intihar paçavrası...

Köprü altlarında yaşardı cılız bir alevle,
Ağırdı miğferi cüzamlı bedenine göre,
Sevdanın gölgesiz savaşçısı,
Muharebelerde idi beş vakitte.

Kulağı duymaz sağırdı savaşçı,
Boynu kıpkırmızı intihar paçavrası...

Daimi hazırdı yüksek mertebe düşmanlara,
Bilerdi dizelerini keskin kalemi ile,
Bir tutam zencefil ve tarçın yanında biraz umutla,
Düşerdi kan damlası halinde mühürlü güncelere.

Dili konuşmaz laldi savaşçı,
Benliği cansız yerde,intihar paçavrası...

Gündüzleri bize verirdi geceler onundu,
Siyahları aniden emer kamufle olurdu,
Yoldaşları;
Toz toz yıldızlar,
Birde her vakit farklı ruh halindeki ay,
Ele geçirdi mi yedi dehlizi ışıklar,
Savaşçı onlarla birlikte toprak altında uyurdu.

Manidar hayatında en çok yağmuru severdi,
Yorgun düştüğü nadir cümlelerde,
Damlalar avuçlarında huzurlu bir raks halindeyken,
Savaşçı;
Güvercin öpüşlerinde melekleri izlerdi.

Savaşçı;
Bin zemheri bildi,
Bin çakalı ezdi,
Bin ölüme yataklık etti,
Bin defada susuz kaldı günahını bilerek,
Dizelerini içti.

Savaşçı;
Yıllarca bölüştü kendini sevdaya,
Gün geldi usulca oda sevdalandı,
Usunu açtı her türlü manaya,
Bu nasıl bir ikilem bir türlü anlamadı.

Son Savaş;
Böyle bir ölüm kendide beklemezdi,
Lakin kalem çıktı mı,
Bir daha kabzasına girmezdi,
İhanet ile çarpıştı,
Savaşçı;
Kördü,
Laldi,
Sağırdı,
Yüz gül bitimi kadar muharebe devam etti,
Sonunda ihanet savaşçıyı kuytuluğunda,
Milim milim eritti.

Savaşçı;
Bilekleri tutmaz intihar paçavrası...
Boynu kıpkırmızı intihar paçavrası...
Benliği cansız yerde,intihar paçavrası...
Kör dövüşü yazık izin vermedi,
O bile kendini bitiremedi.

En nihayetinde ölümlüydü savaşçı,
Göç günü geldi;
Yedi tepenin yetmiş yedi yerine yem edildi.

Ruhuna bir Fatiha'da benden olsun,
Hiç olmazsa o sevdalı gitti.