Savaşin Kayip Ruhlarina

O denli temizdi ki yüzleri,
Venüs'ün yedi ışını aydınlatıyordu adeta.
Kara battaniyeler örtebiliyordu sadece,
Savaşın acımasız gerçekliğini.

Yaş tanımazdı savaşımızın nefesi,
Erişebildiği tüm ruhlara üfler.
Sapasağlam bedenleri yaprak gibi titretir,
Ruhlarını alınca da toprağın şefkatine bırakıverirdi.

Gece çökünce savaş alanından kaldırırdık savaşçılarımızı,
Ruhlarının ardından bedenlerini uğurlamak için.
Gözlerinin üzerindeki altın sikkeler parlardı,
Çevrelerini saran ateş yol göstericisiydi,
Kayıp ruh ve bedenlerinin.