Savaşta Solgun Bir Çiçek

Küçücüktüm tohumdum
Bir bulutun gözyaşıyla
Hayatın iplerine tutundum.

Yüreğimiz bir kelebekti
Baharı yaşıyorduk sevinçle
Bir kırlangıç ömrü gibi kısa sürdü
Gözlerimizde açan umut gülü

Tanklar yürüyor, füzeler uçuyordu
Nefret galip gelmişti sevgiye
Karanlık bulutlar çökmüştü
Öfkeli insan yüzlerine

Beyza gözlerimi kapattı
O kadife gibi ellerinde merhameti hissettim.
Parmaklarının arasından yol buldu gözlerim
Bir duvarın kenarına sinmiş
Korku dolu bakışlarıyla bir çocuğa

Adı ne olsun siz söyleyin
Filistinli, İsrailli, Iraklı, Amerikalı
Rengini de siz boyayın,
Siyah, beyaz, kızıl, sarı
Ne derseniz, kim derseniz deyin
Rengini nasıl boyarsanız boyayın
O yalnızca bir çocuktu
Küçücüktü ve masumdu

Her geçen gün bir yıldızı sönüyordu
Hayata dair umutları ve sevgileri de

?Annem? dedim gözlerimi kapadım.

Ama bir şey olmadı
Şaşırdı hem Beyza hem de melek kardeşim
Ben ise
Kanadı kırılmış yavru bir serçe
Düştüm Beyza'nın sırtından yere

Çocuğun ayaklarının yanındaydım
Korkuyordum ama birden utandım

İnsanlığın sürgün edildiği
Sevgilerin müzelerde sergilendiği
Umutların evlerin çatılarında yıkıldığı
Bir şehrin çocuğunun yanındaydım

Korkuyordum
Utandım
Eline aldı beni kokladı

?Özür diliyorum kardeşim? dedim.
?Barışı kurşunlayan canilerin adına?

Savaşların barışacağı bir dünyayı
Çocukların güldüğü bir rüyayı
Hayallerimizin en büyüğü olarak
Saklayarak kalbimizde
?Elveda? deyip hüzün çiçeklerine
Yeni serüvenlere yol aldık.