Say ki Bir Nekropoldesin

Birazdan sona erecek anı yaşadım sayma
Say ki bir nekropoldesin yamaç evleri tam karşında
Küpleri boşaltmış kendinden geçmiş asillerin
Zevk çığlıklarını duymaktasın
Hamam kubbelerinden taşan
Seyret yattığın yerden gelen geçeni
Onlar senin eserin

-I-

Şimdi gül aç dudağı geleceğe nispetle
Yeni deyip eskiyi taşıyorken sırtında ölmeye dalmış niceleri
Moda, kendini yenileme içgüdüsüdür ölen ruhun
Sen demode ol birazcık geleceğe nispetle


Şimdi unuttuğun kendinsin geçmişte
Dilinin ucuna gelip-giden sendin kaybettiğin zamanda
Umutlarınla saldığın korunaksız dünyaya
Aşk bağlamında var olman söz konusuyken kaçırdın
Onu da hoyrat makamlarında şarkılar söylerken
Öylesine takıldığın şan dürtüleri peşinde harabe
Olurken çalıp hiç ettiğin agorada
Şimdi nutukların duyulmuyor işte

-II-

Celcius Kitaplığına uğradın mı
Yerini almak üzere kataloglarda
Harf sırasına g ö r e / c e l i kahramanlar arasında
Senden sonra gelenlere iz bırakıp
Suyunu akıtmak için ağızların
Ya da
Üzgün tavırlar takınmakla insanların
Sadece bakıp geçtiği anlara
Eylemsiz kalan adın mı

Tedavülde değil akçen geçerli sayılmaz
İki yanı sütunlu mermer caddelerinde
Antik devirlerin
Egzotik atmosferiyle dolu
Gölgen kalmış üstüne milyonların
Basıp geçtiği
Ve yıkılmış duvarlarda
Taşlara sinmiş sesin haykırdıkça
Haykırsın t a ş ç a t l a s ı n duyulmaz

-III-

Şimdi hareket halinde olanlar geçerken sonraya
Ve dalanlar önceye yolculuk yapacakmış gibi
Öncesi-sonrası olmayan şeffaf bir âlemde
Yaşamaya devam edecekler ebediyen
Takılmadan modaya


Arkasından koşturma kimseyi, sen de koşma
Metalaşmış duyguların esiri olup
Canlılıktan ırayıp ölü kisvesinde dolaşma yaşarmış gibi
Ayağa kalk
Kalma cansız önünde eğilmesin kimse
Dikili bloklar gölgesinde
Ağlama duruma hazin sona şaşma


Elazığ, 19.09.2012