Sayfa Altı

Kim daha salıncak;


Olmadı
Beş taşla köşeyi dönemedi ufak çocuk
Ve hayalleriyle bir jeton alamadı atlı karıncaya
Olmadı
Bırakmadı ellerini sonsuzluk
Gecenin karanlığında neşenin ışıltısına
Sessizce uzaklaştı
Annesinin göbeğinden
Dualara


Avuçları kararmış toprak kokusu okşarken kartalları
Dilenci bir bulut indi gökyüzüne
Yağmurdan arta kalanları toplamaya
Okyanuslar çiçek açıyordu kuraklığa
Ömre paralelken yıldız sızıları
Her put biraz daha ağlamaklı
Biraz daha kırılgan
Biraz daha ümitsiz cansızlaşıyordu ruhsuzluğa


Olmadı
Büyük bir yol işaretiyle daha da kısaldı
Müziğin ahengi yürekte
-Güneşin battığı yerde gizlendi bir uçurum
Keşfedilmiş dünyada
Korkak,
Sinsi,
Dipsiz.
Olmadı
Düşmelere gebe düşler dilsiz uykularda
Daha canlıydı
Uyanmadı


Olmadı
Seksek mısraların yedinci basamağında
Düştü oyundan ufak çocuk
Çizgiye bile basamadı
Ve hayalleriyle gülümseyemedi hayata
Olmadı
Sessizce uzaklaştı
Gecenin karanlığına/neşenin ışıltısına



Kim daha salıncak
Bir önemi kalmadı...