Sayfa Sekiz

İnançlı Aşk Şıpırtısı;


Bir başka inanca dalmış gözleri şair-cenin
Eleştirisel cildiye tasavvufundan
Randevu alamadıkça bağlanmış
Bağlandıkça düşe çekmiş şiirini

Mızıkçı bir çocuk gibi
Hani benim gerçeğim
Hani benim gerçeğim diye sonsuzluğa yakarmış

Farkında bile değil belki de
Bir adım önde olmanın geriliği bu
Kendi kendine / deliliğine takılı kalmış
Tüm zekâ şıpırtılarına rağmen
Damlaya damlaya azalmış

Umut fakirin ekmeği de
Şair-ceninde ekmeği gerçek şiirlerin gerçeği
Her gerçeği de kendi yalanı sanmış

Yaz gitmiş yaz gelmiş
Aynasının karşısında yalnız yaşlanmış
Ayna hala en genç
En güzel şiir sensin düzmecesinde
Kaplumbağalar ise çoktan kışa varmış

Ah şair-cenin ah
Sadece sen mi çekiyorsun acıyı
Sadece sen mi diliyorsun tatmayı
Kimine dildir şiir kimine dilsiz
Şu lirik komedide ne kadar
Beceriksizsek o kadar şiir

Ah şair-cenin ah
İn artık şu yıkılmış krallık tahtından
Tacında parlayan acı kalmamış
Yırtık pırtık olsun kelimelerin
Biraz halkın ve gerçeğin arasına karış
Şair çıplak dedirtme kendine
Yarışacaksan kendinle
Kızacaksan kendine
Yazacaksan da acılara karış


Başkaları senin acılarınla o kadar barışık ki
Ah şair-cenin ah başkalarına bu yalnızlık neden
Tek gerçeği sen misin masalın...