Seans Rönesans

Büyücü
Hatmi tozu kokuyor kelimelerin
İlk düşen cemreyi öldüren
Şiir sağanaklarında
Ki elleri kanlı bir anafora büzüşüyor
Şefkatli yosunların


Çıplaklığımı diplere çeken
Gök taşları parlıyor
Küfürlü bir yıldız kayması sokaklarda
Mavi maskesini çıkaran
Teşebbüs ediyor yaşamaya


Sabahtan akşama asılmalarım
Çam kokuyor bu yüzden


Büyücü
Gece öten baykuşun
Onuruna aşağılanan sessizliğim
Ellerim eflatun sığlığında
Esecek yönleri olmayan
Getto dilsizliğine tutunan rüzgâr gibiyim


Kılıç sesleri sussa bile
Üstümdeki ceset kokusu susmayacak
Savaş meydanından savruluyor içim
Aşk örümcek ağının arkasında daha kutsal
Daha sessiz
Kabuğu kırılmış bir midyenin
Yüzeyinde boğulan inci/nmişiyim


Sabahtan sabaha darağaçları
Ölüme süsleniyor bu yüzde-n
Hayâl dünyasında
Terk edilmiş bir rıhtım ipi gibiyim


Bir yanım suya gömülü
Ağır ölü
Bir yanım bağlanmayı unutmuş
Gerçeklerle yüzyüze daha bir ölümlü...