Şebnem

Korkuyordu gecenin karanlığında şebnem,
Titriyordu minik ve narin bedeni.
Güneşin doğuşuna şahit olmak istiyordu..
Bekliyordu sabırsızlıkla şebnem..

Sabahın ilk ışıkları görünüyordu tan yerinin ardından.
Çiğ damlalarında çırılıplak yıkanıyordu şebnem.
Utanıyordu etrafındaki yabani yoncalaradan;
Ve sarmaşıkların fütursuz sevişmelerine şahit oluyordu şebnem.

Güneş yavaş yavaş içini ısıtıyordu.
Isındıkça açılıyor güzelleşiyordu şebnem.
Hangi renk ne desem bilmem.
Utanıyor bazen, elini yüzüne kapatıyordu şebnem.

Yapayalnız kimsesiz bu dağ başında,
Yaban otların arasında şebnem.
Koca bir çınarın bile ağladığına şahit oluyordu,
Küçük bedenlerde mutluluk görüyordu bazen şebnem.

Yine gün ağarıyormuydu ne,
Yine boynunu büktü önüne şebnem.
Bir sonraki gün yeniden doğacak ümidiyle,
Sabırla bekleyecekti!
Güneşe aşık şebnem...
aralık 2010