Secde

''Bir melek ölürken ifşa olur kıyamet alametleri.''

Yüzleri kanayan binlerce insan,
Farkında olmayan binlerce kalp...

Suskuları yalnızlıkla boğan kadınların işlediği günahlar,
Adamların gözlerinden okunan ihanetler...

Düştü içimde ki çocuk,
Kanayan dizini öptü aydınlanmayan hayal...

Göğü açık haliyle siyah şimşekler çakıyor gökyüzü,
Birileri gidiyor, birileri ağlıyor peşinden...

Gece korkuyor,
Karanlık üşüyor...

Üzerime yaftalanan sözcüklerin vebalı çarpıyor suratıma!

Dudağımda izi kalmış bir aşkın,
Yüzüme vuran hezimeti...

''Henüz nefes alırken mesken eylediler mezarlığı gönlüme.''

Sırf silahsızlar diye,
Savaşamadığım binlerce zihin...

Baş ucumda duran yağmur,
Sonra annem...

Gözlerinde her gün yeniden doğduğum kadın!

Elini koyup yanağıma, alnımdan öpüyor her gece...

Ve sessizce fısıldıyor kulağıma,
''En güzel nimetim, gözlerinden süzülen hüzünleri sil artık, imtihanın göbeğindesin kurtuluşa çok az kaldı''

Sırf bu kadın uğruna ayakta kalmalı diyorum ruhuma,
Sırf bu kadının gözlerinde ki tebessüm uğruna yaşamalı!

Artık üzüntüler,
Hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız!

Dinecek yağmur!

Selası okunan bir ayrılığın son nidasındayım şimdi,
Secde de çözülecek bir düğüm...

Sonunda,
Bitti!