Şehir Ve Adam

şehir elinde anılarla yüklü valizi ile terk ediyordu adamı

adam elinde siyah bir mendil

gözyaşlarının saflığıyla beyaza çevirmeye uğraşıyordu hayatı

şehir bir adamı terk ediyordu

adam bir çok şeyi

hangisinin vedası ağırdı

giden şehrin valizindeki hatıralarmı

yoksa adamın yoklukta resmedeceği çizgilermi

yağmur yağıyordu

　

yağmur yağıyordu adam ağlıyrdu gözkapaklarının nezareteindeydi tüm yaşanmışlıklar

yağmur damlarında şehit düşüyordu adam

gözyaşlarının ağırlığında gözkapakları kapanıyordu

adam ölüyordu

bir şehir gidiyordu

　

koskoca şehir nasılda ayaklanmıştı bir seher vakti

akla hüsran bir durumda

iki ayak üstünde

bir gözyaşının yol haritasında şehir yürüyordu

　

bir orkestra şefinin son notayı vuran el hareketi gibi esip geçiyordu rüzgar

gerisinde yapraklar ve ağaçların çığlık senfonisi eşliğinde

yalnızlığın kurak topraklarında

sokak lambalarının

ayak seslerinin, kornaların olmadığı bir yerdeydi adam şimdi

şehir artık çok uzaktaydı ona

gün batımının ufuk çizgisinde belli belirsiz bir silüet

uzayan gölgesi adamın ayak uçlarında

　

koskaca bir şehir terk etmişti adamı

adam

şehir


şehirin elinde valiz

bir damla gözyaşı adamda

yalnızlığın ürperten soğuk eli

bir ayrılık

　

hepsi bu...

sadece atakan (TEMMUZ 2009)