Şehir Yalnızlığımın Uyanışı

İtiraf edemediğim asılsız suskunluğum
Dolaştım sokakları ellerim cebimde
Bitecek bu küçük şehirdeki konukluğum
Üzüntü,mutluluk ikilemi samimiyetimde

Düşüncelerim yerini buluyor,boş dükkanlarda
Sessizlik duruyor,selam alıp verdiğim kapılarda
Son giden benmişim gibi,yoktan kalabalıklarda
Özlemeye başlıyorum,henüz düşmediğim yollarda

6 sene tanık oluyor hayatımın noksanlarına
Başka bir başlangıçtan önceki manzaralara
Güzel renkler atıyor,yaşama sevincimin boşluklarına
Bu şehir şimdi griye bulanıyor onu bırakanlara

Basılmayan sokaklarında kabarıyor,benimle kederi
Son yolcu olmanın avazı,yok ki dilin kemiği
Sanki kızıyor bana,sende mi dönmeyeceksin geri?
Kimler bilecek caddelerimdeki çocuk hevesleri?

Geçtiğim yerler kararıyor,güneş vedasında
Gitmek vaktidir diyor,üşütmeye başlayan kızgın hava
Sırtımda kitap yüklü çanta içimde bu küçük şehir
Buruk bir tat kokusu,genzimi yakan soluklarımda

Güle güle,bir yalnızlık daha şehir
Seni göremeyeceğim gözlerimin tavsiri de yanımda
Kendine iyi bak okul yolundaki nehir
Üzerinden geçemeyeceğim,akıntının mistikliği kulağımda

Benim de senin halinden farkım yok
Tayin olduğum kasabaların,bekleme odası
Aslında yeniden yalnızlığa gitmeye halim yok
Şansımın kaderime konduğu,riyakar zorbası