Sehpada Şair

ellerim toprak kokar benim,
bu yüzden parmaklarım nasırlı,
yüzüne kıyıpta sevemem ellerimle acıtır,
yerine gül tutarım,
dikeni bana değer ,
kokusu sana siner akşam çiğ ile,
ılgıt ılgıt akıverir göz kuytularıma doluverir...
ayrılığı zamansız baharda yaşamaktır sebebi...
ellerim toprak kokar bu yüzden nasırlıdır ellerim
sevemem gül goncası gamzeni,acıtır,
gül toplarım geceleyin kör odamda,
cigara yakarım anadan üryan ,
bir köşeye sinerim tütün dumanı gibi,
geceye güneşin inişini izlerim deniz üstünde,
elerim toprak içinde
avuçlarımda nasır ,
o narin yanaklarına nasıl kıyarım?
abdest alıpta öpesim gelir yanaklarından
koynuna kıvrılıp uyuyasım gelir
türküler söylemek ,şiirleri duacı etmek gelir içimden,
birden bir denizci intihar eder
ayılırım...
ellerimde toprak kokusu var benim
parmaklarım anca kalem tutar ,
yüzüm düşer ,öpemem dudaklarını...
ağlayasım gelir ölemem,
iki boşluk arasına dolar sesim,
abilik ederim sübyan şiirlere,
uyaklayamam tel tel saçlarına sevgi cümlelerimi
''gel'' diyesim gelir
susmalar çığlık atar!
birden kalem kırılır,
sehpada şair adını sayıklar...