Şehr-i Keder İstanbul !...

Ey şehr-i Keder İstanbul;
Dert nedir bilmezdim ilk sende gördüm, sende dertlendim.
Ayrılık acısı yabancıydı bana ama yine ilk sende terk edildim
Gözlerimi açtığımda belki de sanaydı o feryatlarım... Hatırlamıyorum.

İşte Daha hayat neydi bilmezken kendimi senin sokaklarında bulmuştum.
Şimdi de istesemde istemesemde yaşıyorum, senle yaşamaya çalışıyorum
Bırakıp gitme imkanım olsa bırakabilirmiydim ?
Bu kadar ilkki yaşatmışken,
Senden, alışkanlıklarımdan vazgeçebilirmiydim... Bilmıyorum..

Belki de haksızlık edıyorumdur sana,
Beni üzen, kıran, arkamdan vurup paramparça eden sen değildin ki,
İçinde barındırdıklarındı, seni hakketmeyenlerdi onlar.
Aksine, acıttıklarında ilk sana koştum senden derman umdum
Çoğu zaman sinirimi senden çıkardım küfürler ettim ama sen yinede dinledin
Bir kere olsun sırtını dönmedin, sakinleştirmeye çalıştın dalgalarınla
Mani olup gözyaşlarımı tutamadığımda da beni yalnız bırakmadın
Ben vefasızlara sende bana ağladın damla damla yağdın üstüme
Hep beni Göz yaşlarınla ıslat olur mu?
Şehr-i Keder İstanbul ....................... Seni SEVİYORUM !..