Şehri Acıtan Ayaklarım

Sarp bir yalnızlık takarak yüreğime giriyorum şehre

Güneşin doğuşunu görmeden gidiyor sekiz vardiyasının işçileri duraklara

Geriye kuşlar esnaflar dilenciler ve biz emekçiler

Garip bir şekilde dolaşıyorum şehri

Bir şeyler anlatılıyor camilerde

Üç kez

Üç kez helal olsun

Yaşlı amcalar bankta ellerinde tesbih

Belediye ve kuş sesleri

Ve Suriyeliler

Üzüntü ile bakan çocukları saymıyorum bile

Görebilen var mı onları?

Yüreğimizde ki iltihabı söker mi kara sakız?

Ölü birine ne anlatıyorum ki ben

Gözlerimizde görmezden gelen bir körlük

Alışık değil mi insan?

Askerlerin peşinde koşan şehrin merkezinde bulunan fahişeler

Barlar biralar meyhaneler

Ehveni şer misali kahveler...

İşte evlerine dönüyor yağmurun altında kalan işçiler ve serçeler

Bir ben dolaşıyorum şehirde

Çakıllar kaldırımlar yeniliyor ayaklarıma.

Bir şiirin peşine sürüklüyor beni ellerim

Dolaşa bileceğim her yeri dolaştırıyor en çılgın yanımla.

Üstüme kuş sesinden başka bir şey almadan.

Ömer Altıntaş