Şehrin Gölgelerinden Atlamak

Ş e h r i n yanan ışıklarında
Heybetli bir adamdın dünde
Dağılmadan düşüncelerin sende
...



Şimdi bir mahzenin en derin yerinde
Kor yangınlarda k/alan bir bedenden ötesin
Ben susuyorum bir ıslık dudağımın ucunda
Yankılanan bir a r y a dökülüyor boşluğa



Savruk bir gönlün en altta kalan hükümlüsüyüm


Bakamıyorum
Gözlerim sus




Kul/aklarım ağır bir sisle örülü
-Ve zaman küflü soluklarıyla üflüyor yüzüme-
Ellerimle sarılıyorum boşluklara
Titreyen imgeler doluyor şiir aralarına
S/arınıyorum karanlığa
Gece dökülüyor üzerime
Kaç sicim yağmuru demiştin
Hırpalanıyorum sağanakta
Kaç tipi, kaç fırtına demiştin
Unuttum

***




Tüm yollar uz/ak...
Toprak yağmur kokuyor
Ve
B a b a m ı özlüyorum her bu kokuyu duyduğumda
Ağlama diyor içimde bir şair
Ağlamıyorum
Yeninden fırlayan o k gibi
Kanaya kanaya içime akıyor gözyaşlarım




Sen ölü bir kentte yok olan a d a m

Ben tüm hissizliğimle bu kentte uyanan k a d ı n

Ekseninde uyutulan şiirler gibiyiz senle

Satır satır kavuşamayan,



Yoksa her yağan yağmurda dökülür müydü bu kelimeler
Yerlere




Unuttum hepsini şehrin gölgesinde
...






Güzel yorumuyla şiirimi onurlandıran değerli dost Selma Şengül'e sonsuz teşekkürler...


Bodrum/Aralık/2013