Selam

/




inancımın gül damlası kırmızı
kapatma gözlerini ışığa ay beyaz
öldüğümüz yalan
bölüştüğümüz
dilim dilim gece uykudan
yıldızlar ne acı
annemin ağlayışı uzaktan

arşın ağzında koç yiğitler yürür
sustukları yalan
büyüdükçe karlı bir dağ olan
şimdi bu vakit
bu duman
tut istediğin gibi yaşını
ciğerinin tam üzerinde gözleri
memleket
ağladıkça dağlayan
sürmeli bir kadındır zaman

gülüyorsunuz
yalın ayak fısıltılar nihayet
aç ve susuz toprak
yeşil güneş öyle mi
bin nasihat içinde cayır cayır
çayır çimen ağaç esaret

nedir aslında gizli olan
cesaret gölgemin ağladığı yerde yazık!
siz yoktunuz

düşmeyi öğreniyorsunuz
yeniden kalkmayı karanlık fotoğrafta
ben merdiven
bir de kuş çiziyorum kendime mavi
adı bir hayli unutulmuş
tutuyorum akıp duran hayali
kardan kıştan sakınan umuttan

sendeleyen gülüşün ortasında ateş
geçiyorsunuz kör ve tek ve çok
gidiyorsunuz dilsiz ve konuşkan
söylüyorsunuz kucak dolusu selam

selam var sana memleket
koşmaktan yorulmayan dizinde
büyüttüğün her çocuktan




/