Selamla Kendini

İşaret verdi
Diledi ve ol dedi
Açıldı zaman
Açıldı mekan
Sayısız asarıyla...

Ezel bahçesinde
Hümaların avazı
Başladı sevinci meleklerin
İpi gerildi dünyanın
Kırıldı kalkan,yırtıldı perde
Geceyi yağmur karşıladı...

Encamını,hayra yoran gönüllerin
Dokuduğu ömür kumaşı
Renk renk,desen desen
Canlandı...

Paslı dudaklarıyla
Sana ölüm sunan acuzenin
Çılgın büyüsü bozuldu
Seni tüketen dünya kuyularında
Işıdı yüreğin
Işıdı yarının şimdi...

Gecenin bir vaktinde
Ufkunda yıldızlar görüp
Pencereye koşan hey
Mehtaba bak
Gökyüzü seni selamlıyor...

Atına bin,yürü yüce dağlara
Kuşlar seninledir
Yürü,dağların ardında
Seni bekliyor,yüreğindeki Anka...

Kirli bir ırmak bu dünya
Sen yağmurun sesiyle kanatlanarak
Aşkı büyüt yüreğinde
Kelebeklerle selamlaş
Dönüp bakmadan geriye...

Ey toprağa dost,ateşe aşina yüz
Aydan ve güneşten parlak renginle
Bulutları sağanak sağanak yağdır üstüne...

Kırıldı kafes
İşte sema
İşte can
Kendine bak
Bil
Ve bul kendini
Ve selamla
Ya Hay
Ya Semud olanla...