Semâ

Gözbebeklerine kadar
uzakları düşleyen o çocuğun gözlerinde
demlendi hayat...

//

Göz alabildiğine eşsiz
ve gözlerimi yumabildiğim kadar
güven dolu bir mavi...

Uzaklardan koşup gelen
o eşsiz tınının kalbine yazılı kader
bütün kederleri dar ağacında sallandırdı
o masum tebessümde
...

Gün
tam da maviye doğduğunda
hani hepimizin gözlerinin ışıltısının kaynağı
aşkın mavisi işte
o geldiğinde
bütün güzellikler güneş açar yüreğimde

Ardımdaki gölgeler
-ki onlar unutuldukları için gölgedirler
ışığını yitirmiş kadersizlerin ellerinden sıyrılıp
rengarenk ölümlerden çiçeklendiler

Geçmişimde izlenenler...

Onlar aşkın usülsüzleriydiler
ve kendi günahlarıyla asıldılar
kendilerine...

//

Aşk
Dibine kadar aşka batmış aşıkların zihinlerinde
bir denizdir ki dalga dalga aşklanır
yahut bir semâ'dır
kirpiğinden yar'a akan

ya da kendi kendime susmadır
zihnimin bile sus pus olduğu...

Göreceksin!

O masum çocuk başını göğe dikip
kalbinden yıldızlara uzandığında
aşk rahmet olup yağacak ellerimize

ve yüzümüzü rahman'a dikip
..."Birlikte ıslanacağız" ...