Sema

Ay bile susarken
Ebabillerin aradığı Ebreheyim
Gecenin telleri kemirgen
Suskunların konuştuğu yerde
O kutlu yüzü gördüm Sema
Kaçak gölgeler bile tutunurken sessizliğe
Ben öldüm Sema



Ah Sema!
Yaşanmamış bir aşkı
Yazılmamış kelimelerle anlatıyorum sana
Üstümde bir avuç bahar kırıntısı
Kayan bir yıldızın kuyruğuna bağladım rengarenk umutlarımı
Neden toprağın altına değil de
Savaşlar şehirleri yüreğime kuruyor Sema?
Hani zaman hayata yürür demiştin bana?
Zaman uçuruma itmezmiş
Zaman uçurumun ta kendisiymiş
Sen olmayınca



Islak susuşlar kirpiklerimde
Parmak uçlarımdan
Ruhum akıyor klavyenin tuşlarına
Susuyorum gece sustukça
Talan edilmiş Dünyanın
Bozuk akorduyla düşünüyorum seni
Sadece kendini yakmış bir külüm ben Sema
Soyunuk ve çırılçıplak
Sarılsana bana
Ölüm kadar tutkulu
Umutlar kadar tutsak
Aşk kadar yasak