Sen

Söz verdi kalem bu akşam yalnız senin adını fısıldayacak.
Her harfe o vazgeçemediğim bakışların değecek.
Seni düşünürken sayfaya dökülen her katre
Şimdi hayranlıkla seni seyretmekte

Aya bir bak sırtını dönmüş sana
Dün gece seni nasıl kıskandığını anlattı bana.
Minik kalbinden kelebekler yolla bana
Yardım etsinler bu yükü taşımama.

Çok sessizsin sanmıştım ama yanılmışım.
Her şeyi bakışlarınla ve bir gülüşünle anlatışın...
Sen ve ben belki hiç bir zaman "biz" olmayacak
Belkide sadece biz varız bu sözler onları bulmanı sağlayacak

İçindeki o çocuğa izin ver küçük elleriyle ellerimi tutsun
Onun o kelebekleri renklendiren gülücüklerine izin ver
gözlerimi doldursun...