Sen

Melankolik düşlerin
Uykusunda
Yarınsız bugünün
Tadında
Gözlerinde bir çocuğun
Hayal bohçasını
Taşır gibisin.

Sorguladığın
Biteviye gerçeklerini
Dudak kıvrımlarına gizlemiş
Kurumuş ideallerine
Cansuyu vererek
Nadide bir gül bahçesinin
Bağbanı gibisin.

Sen
Bir güvercin gibi özgür
Alıp sevdanı kanatlarına
Nazlıca süzülerek semalarda
Sonsuzluğa raksederek
Gitmek istersin.

Sen
Meftun olmuşken
Silüetine,
Ruhunun erişilmezindeki
Kabuk bağlamış yarayı
Kanatmaya meyyal gibisin.

Sen
Mehtabı uyandırmamak adına
Aheste çekerken kürekleri
Heybene doldurduğun
Yıldızlarla
Okyanusa remizler
Koyar gibisin.

Sen
Arzuhalini yazarken
Nida makamına
Efsunlu kelimelerle
Yar'ine nazlanıp
Sadede gelmeyi
Unutmuş gibisin.

Sen
Nedamet kapılarını
Aralayıp günün birinde
Yaslı ve yaşlı
Gönül gözünle
Bilindik bir ritüelin
Son perdesinde
Oynamak üzeresin...

Sen
Hem her ' şey'sin
Hem bir 'hiç'sin.........