Sen

Sen sevda kelimesinin başladığı ilk noktasın...
Evvellim sen olmadın belki ama,ebedim sen ol...
Vekil tutmadımki ben aşkına,bizzat kendim geldim kapına...
Devamını sen getir,ecel gibi son nefes ol içimde,son kelimem sevda olsun dilimde...
Atma sende beni kör kuyulara,karanlıktan korkarım,karanlığın içindeki karanlıktanda...

Beni banada bırakma yalnız kalırım otururda sabahlara kadar ağlarım....
En güzeli sen bende ben ol,bense sende sen olayım,karışalım ay karanlığında gündüzlere...
Neslim gelsin senden,soy verelim,boy versin savdamız dillere yüreklere,ad versin...
İncitmem ben seni sevmesini bilirsem,bilmesemde zaten yazarmıydım şimdi yürekten...

Sevdamız dillere destan olsun gel güzel dillim gel,ver bana elini,koy göğsüm duvarına...
El verdikçe sana aşk vereyim,ne sen inan bukadarına,ne ben,gül yüzlüm aşkına hasretim
Ve sen gel bana sadece sen gel,aynı benim sana gelişim gibi benim benliğimdeki sen gibi....!


not:hayalindeki insanla hayatındaki insan aynı ise tut onu elllerinden ve asla bırakma!!!

(değerini bilmezsen eğer elindekinin değerini bilirler)...