Sen

sırsız bir destisin su sızdıran
kabzası elimde iki ucu keskin
kınsız kılıçsın sen
noktasız virgülsüz okuyanı çıldırtan
efsunlu yazısın sen

üfle güneş sönsün diyen sevgiliyi,
soyan el kadar sabırsız
sıcağı yakan soğuğu donduran
çöl kadar kararsız
her gece sevişip sabah yok olan
yakamozlar kadar
hayırsızsın sen

bir dağsın sanmıştım
kum gibi ellerimden kayansız
beni bırak, kendinden cayansın
aynada sır, aleme ayansın
simsiyah yüreğimde
bembeyaz bi yalansın sen