Sen

sızan gün kırığında
çember daralması
ruhuma bulaşır en dargın şehirlerin
suskun hikayeleri
sefil göçlerimin
yalansız ve yalnız atlasına

belki çoktan
bütün meydanları yutmuş
evsiz bir şair gülüşüydü/sana ölüşüm
en ağladığımız türkünün
en ciğerli notasında durup
haykırdığımı sandığım bir akşam yağmuruydu aşk
nereye baksam/ben
nereye göçsem/sen

bitti mi/ bitmez
bu göğsüm
hiç mi serinlemez

şimdi kalıp/öylece
vurulmuş bir soğuk ülkenin
sıcak kanında
nasıl dirilirim iliğinden
kemiğinden
nasıl
oysa ki saklambaç yoksulu bir çocuk değil midir
derimde renklenen

sızan gece çatlağında
ömrüm sıkışması
bulaştı ruhuma en bezgin kentlerin yitik şarkıları
atar şimdi beni
yarasız/yaralı
kimliksizliğimin en çocuksu rengine

sen renklerini bitirme/sen
sen ömrünü yitirme/sen
sen
gitme/sen