Sen...

Sen, varlında vuku bulduğum
Sükûta erdiğimde,
Bana lûgatinden bir katre söz buyuransın
Sen, yüzümdeki suret, siretimdeki suretsin
Karanlıktaki ışığım,
Pervaneyken kanadım
Şemken ferimsin
Bakışlarımın değdiği yer,
İştiyakımın muhayyilesisin...
Sen, mağfirete uğramış şerrim
Şerre uğramış hayrımsın
Sen, hem dert hem de hemdertsin
Mağrur duruşumu kıran, tahayyülünden uyandıran
Sen, varlığınla yeri olmayan, yokluğunla yeri dolmayan
Sen, kimi zaman sükût , kimi zaman terennüm eden acılarımsın...