Sen

yine.....karanlık gündüzlerimden birine uyandım ben.
hüzün selinde bir kulaçdaha atmak için uyanmış olmak
kalbini çoktan yakmış olmak
inanki mutlu olamamak.
sadece dostlarım kaldı hayatta
onlar sayasinde masal oldun benim için
ben mi?
bense çoktan sadece yalnızlığıma aşık olmaya yemin ettim
hiç acımadan yaktım kalbimi
mahsenlerde çürüttüm
üstüne ne kurşunlar döktüm
yanıyor...
kalbim en içten yanıyor
hissedemiyorum,
acımı acılarla hafifletiyorum
gözlaşlarımla oluşturduğum sele kendim kapılıyorum
tesellilere kanıyorum
kendime inanamıyorum
bunca hüzünden nasıl çıkmışım şaşıyorum...
acıya,hüzne,yalnızlığıma aşık oluyorum
ve sen...
benim için sadece acısın,hüzünsün

sen benim sevgimi küçümseyedur
kalbim ne uçurumlardan kendini attı bilme...
sen sadece bana bak
o kahve gözlerinde ruhumun nasıl eridiğini gör...
bana yeter inan
inanki...bu bile bana yeter...