Sen Arti Ben Eksi

Bir esrarlı şarkı nağmesi incisiydi sözlerin
Duyduğum da, en şiddetli zelzeleyle sarsılırdım.
Masmaviydi, gökyüzünü kıskandıran büyülü gözlerin
Cellâdımdı, darağacından hatırına gönüllü asılırdım.

Çabalayan umutlu dalgalarla yaklaştın
Hislerimi ilintilerken göçmen kuşlarına
En yakın olduğumuz ân birden uzaklaştın
Uzak bir kıyı kaldım bakışlarına

Kurak bir duygu yumağıydı hasretim
Şimşeklerin okşamasına uçkundu
Gönlüm sevgisiz öksüzdü, yüreğim aşksız yetim
İhtiyacımı sonbahar rüzgârları yutkundu.

İstediğim zaman görünmezdin
Gitmezdin istemediğim zaman
İçimin küllerini yakmaya erinmezdin
Aman dilediğimde etmezdin aman.

Hangi duygu tohumun sevdayı yeşertecek
İçimde beklentiler girdaplara dönüştü
Kalbimdeki yangına bir gülüşün yetecek
Ne yazık sensizlik her şeyimi yoksunlukla bölüştü.

Senler hep artı, benler hep eksiydi
Ben sende eksildikçe sen bende arttın
Düşler yalancı, hayaller aksiydi
Işığı içimin, söndü mü, sen mi karartın?

29.08.08