Sen... Asi Bir Küheylan

-Yusuf Hayaloğlu'na-

SEN... ASİ BİR KÜHEYLAN!
SEN...
Asi bir küheylan!
SEN...
Suphi!
Ve SEN...
Gözleri intihar mavi!

Anlata anlata bitmezsin Yusuf abi
Ama elden ne gelir ki
Ağlamamak elde mi?
Sen de bırakıp gitmedin sanki.

Haberi duyduğum anda
Durdu bütün zaman da
Ve benden akan bu gözyaşları da
Toprağına su olsun SEN susama.

Seni dinliyorum şu an
Akarken bu satırlar da gözyaşlarımdan
İnan gözlerine baktığım an
Bulurdum bir şeyler yaşanmayan...

'Merhaba Nalân' değil hoşçakal demek bu
'İşte Gidiyorum' dedin ve bu da oldu
'Ayrılığın Hediyesi' mi şimdi bu!
Bu feryatları 'Kim Susturabilir' kim susturdu?!

Seviyorum seni
Kana kana okuyorum şiirlerini
Bu avutulmamış çocuğun tek isteği
Sadece dilemek sana Allah'ın rahmeti...

Merak etme diyordun ben de gelirim
Bu sefer de sen gittin ben gelemedim
İnan bu acımı dindiremedim
Sersem başımı karakol duvarına vurup vurup inledim...

Şimdi saat yokluğunun belası
Ardından ahlarla kattık acını
Sensiz gelecek sabah denen belayı
Olsun iki gözüm kabulüm olsun duaları

Nefret etmişken ben 16 Kasımlardan
Yolculuğun başladı senin de bulutların arasından
Soğudum artık 3 Martlardan
Kapadın gözlerini hiç aldırmadan

SEN...
Asi bir küheylan!
SEN...
Bir acayip adam!
SEN...
Suphi!
Ve SEN...
Gözleri intihar mavi!