Sen Aşıksın Be Arkadaş

Ellerin çene altında duruyor,
Ne düşünürsün be arkadaş,
Yüzün çok solgun,
Gözlerin uykusuz,
Dalıyorsun uzaklara,
Denileni duymuyor,
Sohbetlere katılmıyorsun,
İştahında hiç yok,
Bir şeyde yediğin yok.
Çok ta dalgın duruyorsun,
Sen âşıksın be arkadaş!


Çok yorgun.
Çokta bitkin görünüyorsun.
Sanki hiç yanımızda değil,
Başka bir âlemdesin,
Benzinde çok solgun,ve yorgun,
Seni hiç bu kadar bitkin görmemiştik,
Çatılmış kaşlarınla,
Uzaklara dalıyor,
Düşünerek duruyorsun.
O halinle bizleride çok üzüyor,
Bizleri de düşündürüyorsun.
Sen âşkısın be arkadaş!

Bazen gülüyor, neşeli gibisin,
Bazende kirpikler ıslak,
Gözlerin yaşlı,
Ağlar kederli gibisin,
Sen kiminle söyleşirsin?
Yağmur yağsa duyamaz,
Bomba yağsa kaçamazsın,
Sanki kendinden dikilmiş ,
Bir heykelsin.
Çevreni göremez,kendini düşünmezsin.
Sen âşıksın be arkadaş!

Uzaklara dalmış gözlerinle,
Hayallerde gezinir,
Derin derin düşünürsün.
Sen bu halinle,
Muhabbetin bağındasın,
Ölümsüz bir âşkın içindesin,
Ölümsüz aşkınla sen,
Sevgini doruğunda,
En yüksek katmanlardasın.
Olümsüz senginle sen,
İlâhileşmiş aşkın eşiğinde,
Kalbi, ruhu gönlü tertemiz
Bir Meleksin!