Sen Ben

o ışıklı sevişlerin

o ipeksi gülüşün

o gamzelerinle

öyle çekip gidemezsin

el ele

şehrin tadını çıkardığımızı

unutturamazsın

sen kağıt helva severdin

ben kabak çekirdeği

sen şarkılar okurdun herkesin içinde

ben bilemezdim ne yapacağımı

sen siyah giymiştin

siyah üzer beni demiştim 

sen siyah giymedin günlerce

ben hep beyaz gömlekle

sen uzun saçlarını verirdin denize

ben martıları severdim simitle
akan bir çeşmeden 

avuçlarımdan içtin suyu

bir tepeydi seyre koyulduk İstanbul'u
erguvanları gösterdin bana

söz dedim birlikte gideceğiz oraya
kaç vapur geçti saydık birlikte

saatimiz geldi

koştuk el ele iskeleye
seninle aşk her gün

İstanbul kadar güzel
kaç yıl sürdü

yıllarca bu mutluluk
bir akşam önü
haber ettiler ölümünü

inanmak zor
sen ölmedin
kanar durur hala kalbim
baş ucumda bir resmin

benimle konuşur 

o kahve gözlerin...
ne zaman gelse gözüme gözlerin .


Mustafa kaya
26.05.2020 / üsküdar