Sen Ben Ve Düşler

hiç uyumamayı dilerdim tanrıdan eğer son dileğimi sorsaydı
ama uyuyorum işte ne kadar dirensemde
sunaklara dökülen sular kanları temizlerken
amazon ormanlarının koynunda çırılçıplak koşmayı isterdim

annem sen olmalıydın yol göstericim sözlerinle
tarantula kokan palmiyelerin arasında
ürpererek uyanmazdım belki o zaman
belki o zaman bedensiz simsiyah giysili hayaletlerde görmezdim
arka odamızın bahçesinden pencereye çıkışlarını
hayretler içinde seyretmezdim

bu yüzden uyandıramadım yanımda uyuyanı
dizlerimle çekip sokuldum yapıştım sırtına
oysa sokak ışığı vuruyordu odaya kirli sarı
tüylerim diken diken uzanmışlardı
badanası çatlak tavana

evet seni seviyorum ve neden yadsıyayım bunu
annem gibi sevgilim gibi arkadaşlarım gibi
ve morglarda sihipsiz kalmış ölüler
şu günlerde sonbaharlar gibi
evet seni seviyorum ve neden yadsıyayım bunu
bakışlarındaki acı gibi yorgunluk gibi
ve karşılığı olmayan her şey
çıkarsız aşklar gibi

evet seni seviyorum ve neden yadsıyayım bunu
simsiyah saçlarında varoşların duvarlarında
yaralı yüzler dolaşırken soluk alırken düşler
ve sokak aralarında güneşten yoksun çocuklarla
gezmeye çıkan sineklerle
evet...
seni seviyorum...
ve neden yadsıyayım
neden isteyerek uyuyayım
şimdi sarıl bana doyasıya sımsıkı
evladın gibi
acıların gibi
ailen gibi
yağmur ormanlarında sonsuzluğa
çamurlu bedenimle çırılçıplak uzanayım