Sen Ben Ve Iki Güzel Arkadaş

yumamadım hiç bir gece gözlerimi şöyle usulca
uyumadım hiç şöyle sessiz sakin uzunca
kapakları metal sanki gözlerim etten
etten ama delinmedi bir kere bile ayıkken
deliksiz uykulara hasret hep
bunca sene neydi bilmedim sebep
rüyalarım olmadı arzuladığım
ama hep gördüm anlamsız karmaşık boş
rüya görmek değil benimki
sahneler gelir geçer
içinde fügüran misali anlamsız kişiler
sabah uyanırım
yoktur hiç biri hepsi zihnimden silinirler
yorulur beynim ağırdır kafam
kalkarım uzandığım yerden
ne uykudur adı ne uyanık olmak
uzayan tek şey vardır zaman içinde zaman
oysa uzamaz asla hep son hızla kısalır
bölünür kesilir yiter
ömrümüzden çalınan zaman
zaman sen en hainisin düşmanlarımdan
düşman bile uyudu suya inat
sen uyumadın uyuturken bunca insan
sana inat uyumam ben bilirsin
uyursam çalınandır ömrümden
hem gece kalayım hem gündüz
ne sen bana dokun ne ben
çek ellerini gözlerimden ağırlık etme
gördükçe baksın dünya gözüyle ite köpeğe
avrat adına hakaret sayılır heriflere
uzaklara gideyim son deminde gecenin
usul usul akayım yüreğine
şöyle sıcak ve yavaş
bir güzel düş göreyim
içinde sen ben ve iki güzel arkadaş