Sen Değil Hayatmış

Gariban değildim ama
zenginliğimde yoktu yüreğimden başka.
Ömrümü bağışladım aşka;
acımadı hayat sevdama.
Gözlerimde sevdanın kalanı,
damla damla süzülürken silen olmadı.
Bir anlamı olmalıydı,
seninle oluşan gamzemdeki yaşların.
Seni severken senden uzak kalışımın.
Gurur tahtında engeldi sevdama,
toprak olsaydım da kapatmasaydı zindanlara.
Suya, ekmeğe muhtaç olduğum gibi muhtacım sana.
Senden sonra sevmeye gücüm kalmadı.

Ben Kerem olsam da;
sen olamadın Aslı.
Ben sevsem Mecnun gibi;
sen bekleyemezdin Leyla gibi.
Beceremedin uzaklardan sevmeyi.
Çok değildi biraz daha beklemeliydi.
Hala merak ediyorum,
yapar mıydın sonu böyle olacağını bilseydin?
Senden sonra anladım ben değerimi.
Çok oldu teselli verenim.
Çok oldu kurtulmuşsun diyenim.

Nedense hiç öyle demedi yüreğim.
Seni her şeyden çok sevmiştim.
Mesafelere yenildik,
atasözlerini tasdik ettik.
Gözden ırak olduk gönülden kovulduk.
Çaresizliğin kollarında kaybolduk.
Dün adını andılar gözlerim ışıldadı yine.
Gülüşlerim kayboldu gecenin sessizliğinde.
Mutluluktan ışıldardı gözlerim önceden,
şimdi ağlamadan önceki halinden.
Parlıyor işte damla damla yaşlar süzülmeden.
Çenemin ritmik hareketlerinden,
damlalar düşer istemeden.
Gözyaşlarıma mani olamadım.
Seni çok sevdiğimi bir kez daha anladım.

Çok üzgünüm sana şerefsiz demiştim o an.
Sen değil de hayatmış şerefsiz olan.