Sen Dünyamdan Giderken

Sabahın ayazında, yollar bile tozmadan
İçime bir kor düştü, sen dünyamdan giderken
Sevdamıza tek satır, şiir bile yazmadan
Güneş yüzüme küstü, sen dünyamdan giderken.


Bir sigaran tüterdi, birde hüzündü aşın
Ulu bir dağ gibiydi, dumanlıydı hep başın
Yangın mı geliyordu, neydi bilmem telaşın?
Rüzgâr tersine esti, sen dünyamdan giderken.


Şimdi benden uzakta, ürkek, ürkek bakarsın
Esen seher yelinde, arada bir kokarsın
Yine ilk gün ki gibi, yüreğimi yakarsın
Keder yolumu kesti, sen dünyamdan giderken.


Ne duygular saklıydı, konuşmayan dilinde
Okuyordum arada, duyguların selinde
Uçup gelirdin belki, olsa idi elinde
Gönlüme efkar bastı, sen dünyamdan giderken...