Sen Dünyamın Kalbimin Sahibi Oldun

Yine gece oldu,
Karanlık bir örtüyle büründü gökyüzü,
Karanlığı aydınlatıyor,
Hilâl şeklindeki ay ve yıldızlar.
Yeryüzü çok sessiz.
Evlerde ışıklar sönük, perdeler çekili,
Belli herkes derin uykuda,
Bir ben varım derin derin düşünen,
Bir ben varım uyanık!...

Pencere önündeyim,
Gökyüzüne bakıyorum.
Kendimden geçer gibi.
Aşka tutsak duygularım,
Yükseliyor semaya doğru
Nereye baksam yar geliyor önüme,
Bir hançer gibi kalbime saplanıyor,
Özlem ve umutlarım!...

O yar geliyor gözlerime,
Bir özlem kaplıyor her yeri,
O yari ve umutlarımı arıyorum!
Hançer gibi saplanıyor ruhuma,
İçimdeki duygularım..
Herşey benden çok uzakta görünüyor.
Bir sessizlik,sensizlik, yalnızlık karışıyor,
Kanıma ve damarlarıma!

Ben seni gözlerimle görerek değil,
Yüreğimle, kalbimle sevdim.
Sen kanımla beraber damarlarda dolaşarak,
Kalbime tüm hücrelerime yerleştin.
Yüreğimin, benliğimin gerçek sahibi,
Sen oldun!
Hayatım, ruhum bir anda değişti.
Ben sen oldum!

Sen ruhumda bir bahar açtın.
Renk renk açtı tüm çiçekler,
Rüzgar gibi eserek ,
Sevgilerle kokuları yaydın.
Sen bir can oldun,
Sen bir hasret,bir özlem,
Sen bir aşk,
Sen bir kara sevda oldun!

Sen gönlümde kıpkırmızı ateş gibi,
Bir gülsün,
Sihirleriyle saran siyah gecesin.
Ben bu iki renkle seni tanıdım,
Bu renklerle sevdim seni,
Ve bu iki rengi,
Bu renklerle anımsıyorum seni.
Aşkımı, seni!

Seni tanıdığımda genişledi,
Bana dar gelen dünya,
Seninle sevdim yaşamı,
Seninle sevdim insanları.
Seninle tamamladım geçmişimi,
Tüm sevgilerimi!
Sen dünyamın,kalbimin,
Tüm benliğimin sahibi oldun