Sen Gene Gelmedin

Sen gene gelmedin
Elim ayağıma dolaşmışken yanımda değildin
Sen gene gelmedin hüzün denizlerin de yaşamaya mahkum ettin
Dalgaların sessiz çığlıklarında ben sana şiirler besteledim

Sen gene gelmedin
Elini tutmadım gözlerine bakmadım
Düşlerim yalanlara gömülmüşken
Doğru sevdalara gidemedim

Sen gene gelmedin
Özledim dedim vurgun yedim dedim
Anlamadın beni gene bana bıraktın
San ki çok güzel bakabiliyordum kendi kendime anlamadın

Sen gene gelmedin
Ölüyorum sandım
O an aklımda sadece sen vardın
Sen gene gelmedin beni gene ızdıraba sevk ettin

Sen gene gelmedin
Düşlerimin orta yerinde bana ihanet ettin
Sen gene gelmedin
Ben gene tek ve yitiktim




Nasıl bir masaldı bu böyle
Gecesi uzun sabahı yok
Her anı kısaldıkça kısalan bir rüya
San ki her anı çoktan kirletilmiş düşlerle dolu

San ki tüm bu gel gitlerin içinde seviyordum seni
Yada öyle sandım kendimce kandırdım kendi kendimi
Aslında yalanmış işin aslı
Ben seni sevmemişim bunu bile becerememişim yazık bana..!

Sen gene gelmedin diye boşuna kendimi yaralamış
Boşuna umudu hayale kandırmış
Boşuna sen diye yırtınmışım
Oysa ki ben seni hiç hak edememişim


Şimdi geriye dönüp bakıyorum
Mazide hep hüzün görüyorum
Ne kaldı diye bu sefer kendime ağlıyorum
Seni unutmak için gecelere adını yıldızlara kazıyorum

Biliyorum saçma yaptıklarım
Senin tabirinle yalanlara aldanıyorum
Biliyorum ama elimden gelmiyor fazlası
Ve inan artık seni düşünmek istemiyorum

Hoş çakal iki gözü mavi sevdiğim
Güle güle yıldızlara ismini verdiğim
Kendine hep güzel bak saklı meleğim
İçi boş ama dışı benle dolu yarim