Sen Gene Olmazlara Gebeydin

Oysa ne çok istedim ellerinden tutmayı
Saçlarını yüzüme doğru savurup
Bana gerisin geriye bakmayı
Ne çok istedim seninle hayale aldanmayı

Yağmurlar yağarken gecenin karanlığında
Senin resmin düşmeliydi ağlayan sokaklara
Bir rüzgar kokunu anında sermeliydi özlem dolu duygularıma
Martı kuşları seviyorum diye başlayan sözcükler ulaştırmalıydı bana

Oysa ne çok istedim ellerinden tutmayı
Sahilin bir ucundan bir ucuna seninle koşmayı
Çay içip simit yemeyi
Ve içi özlem dolu duygulara beraber dalmayı

Oysa ne çok şey istemişim ben bu hayattan
Ne çok düş kurmuşum kendimce
Ne çok yalan bindirmişim alt alta üst üste
Ne çok yaralamışım kendimi olmazların içinde

Sence çok muydu bunlar
Bir hayat içinde adı imkansızlara mı gizliydi
Bu şehir böyle olmazlara mı gebeydi
Yani o kadar mı çoktu beklediklerim


Sadece bir sevgilim olsun istedim
Sadece biraz mutluluk diledim
Sadece kendi mi yeniden bulmak istedim
Meğerse çok şey diledim

O zaman ben bu hayatın içinde bir yalan
Sense bende sefil olan bir şeydin
Yani adı aşk değildi olamazdı
Ben gene beceremedim ve bu şehirde sen gene olmazlara gebeydin