Sen Giderken

sensizlik ölüm be sevdiğim
hiç acımadan çaresizce yapayalnız bıraktın beni
düşünmedin hiç bensizliğe alışabilir mi diye
ne istedim ki senden
arkana bakmadan gittin benden
gidebildin bir an bile düşünmeden
geçmişi yaşanan herşeyi silebildin hemen
yakışmadı bu hainlik sana
ölüme dahi gidebilirdim seninle oysa
anlayamadın beni ama
anlatamadım hiç bir derdimi sana
sen giderken susmak gerekirdi sustum
haykıramadım sana sevgimi derdimi
baksaydın gözlerime giderken
bakmaya cesaretin olabilseydi eğer
görebilirdin feryadımı
duyabilirdin sessiz çığlıklarımı
dönüp baksaydın o an masum ağlamaklı gözlerime
gitme diyebilirdim belki de
ama;
sen kaçarcasına gittin
yığıldım yere görmedin
tutup ellerimden kaldırmadın beni
girdim yerin dibine
inan hiç çıkmak bile istemedim
o an istediğim tek şey ölmekti
ama sen bunların hiçbirini bilmedin
gittin...
ve ben
sustum...