Sen Gidince

sen gidince,
karanlıkta kalır tüm şehir,
adım adım kaçar güneş, ay,
baharın adını unutur insanlar,
mevsim yazın ortasında kışı bulur,
yağmur toprağı döverken,
toprak çamur olur,
sel olur gözyaşlarım,
ne toprağı bulur ne de nehrim kurur..
günler geçer, yıpranır elimde saatler,
takvim yaprakları itmeyle ilerler..
sen gidince,
kaybolur gökkuşağım,
sonra renklerim gider,
siyahın ortasında beyaz bir nokta olurum..
donarım üşütür beni yalnızlık,
iliklereme işler...
karanlıktan korkmam amma karanlıkta seni kaybetmek tüm korkum,
gözlerimi kırpmam bir an olsun..
sen gidince,
öyle yamalı yaşarım hayatı,
hiiçbir şey yerine oturmaz,
sanki beceriksizleşirim,
küserim hayata,
hayatı anlamsız kılarım tüm yaptıklarımla,
sen gidince,
eksik kalır bir yerim,
yoktur artık,
manzarada ki batan güneşim.
gölgeleri kaybolurum evlerin,
dünya karanlıkta kalır