Sen Gittin

mayıs salıncağı kurulur
eylül'ün kuru döşüne
çocuk hengamelerini arar gözlerinin elâsı


yok öyle değil artık o sokak arası
o tahta oyuncaklar
o masallar


bitti kahvenin kırk yıllık baharı
falları
telvenin göz içine bakan yalanı


avuç ayalarında kapandı hayatın kadem çizgisi
köşe bakkalın demirden kepengi gibi
öğlenin göbeğine belâlı bir akşam bindi


arşeler indi şarkılar bitti
bakır sakallı dilencide gitti

bir musalla kaldı avluda
bir de gül suyunun boş şişesi


savruldu gecenin efkarı
lodos yemiş kolyoz misali
asıldı bir boşluğa idam hükmünde çiroz ipi


sen gittin
şehir gitti

on kırk beş sirenleri inletti küpeşteleri ...




'' topla şimdi yosunları o denizi göçmüş şehirde
yeşile boyansın tırnakların ''