Sen Havva Ol Ben Adem

Kalbim kalbine değdi bir kere
Ne yapsam nafile.
Ardın sıra sürükleniyorum işte
Bile bile.
Sayende,
Ama;
Hayallerim yerine
Bu defa can kırıklarım heybemde...

Hala bekliyorum
İlk günkü gibi kördüğüm
Bıraktığın yerde.
Küllerimizden yeniden dirilip
Eskisi gibi
Umut dolu yarınlara birlikte
El ele
İlelebet yürümeye...

Deme sakın bi düşüneyim
Yarın çok geç.
Dem bu dem.
Gel hele kıymetlim kır şu inadı.
Bu ayrılık
Ne sana
Ne bana hiç yakışmadı.
Haydi;
Sen Havva ol, ben Âdem...